| English to Persian (Farsi): Loopholes | |
Source text - English
My mother used to tell me, “I chose to have you because I wanted something to love and something that would love me unconditionally in return—and then I gave birth to the most selfish piece of shit on earth and all it ever did was cry and eat and shit and say, ‘Me, me, me, me, me.’ ”
My mom thought having a child was going to be like having a partner, but every child is born the center of its own universe, incapable of understanding the world beyond its own wants and needs, and I was no different. I was a voracious kid. I consumed boxes of books and wanted more, more, more. I ate like a pig. The way I ate I should have been obese. At a certain point the family thought I had worms. Whenever I went to my cousins’ house for the holidays, my mom would drop me off with a bag of tomatoes, onions, and potatoes and a large sack of cornmeal. That was her way of preempting any complaints about my visit. At my gran’s house I always got seconds, which none of the other kids got. My grandmother would give me the pot and say, “Finish it.” If you didn’t want to wash the dishes, you called Trevor. They called me the rubbish bin of the family. I ate and ate and ate.
| Translation - Persian (Farsi)
مادرم همیشه می‌گفت: « دلم می‌خواست تو را داشته باشم چون دلم می‌خواست صاحب چیزی باشم که عاشقش باشم و آن چیز هم در عوض بی قید و شرط عاشقم باشد __ اما خودخواه ترین آشغال روی زمین را به دنیا آوردم که فقط گریه می‌کرد، می‌خورد و خودش را خراب می‌کرد و می‌گفت: ( من، من، من، من، من.)»
مامانم فکر می‌کرد بچه داشتن مثل داشتن پارتنر است، اما هر بچه‌ای مرکز جهان خودش است، قادر نیست دنیای فراتر از خواسته‌ها و نیازهایش را ببیند، و من هیچ فرقی با بقیه نداشتم. بچه‌ی حریصی بودم. جعبه جعبه کتاب تمام می‌کردم و باز هم می‌خواستم، و بیشتر و بیشتر و بیشتر. مثل خوک می‌خوردم. با توجه به وضع خوردنم قاعدتا باید چاق می‌شدم . مدتی خانواده‌ام فکر می‌کرد انگل دارم. هر دفعه که تعطیلات خانه‌ی پسرخاله‌ام می‌رفتم، مامانم من را با یک کیسه پر از گوجه، پیاز و سیب زمینی و کیسه‌ای بزرگ پر از آرد ذرت تا خانه‌شان می‌رساند. این راهکار مادرم برای جلوگیری از هر گونه اعتراضی به رفتنم بود. در خانه‌ی مادربزرگم، همیشه چیزهایی داشتم که بقیه‌ی بچه‌ها نداشتند. اگر نمی‌خواستند ظرف‌ها را بشورند ، ترور رو صدا می‌زدند. سطل آشغال خانواده صدایم می‌زدند. می‌خوردم، می‌خوردم و می‌خوردم. |
Expertise