Da Inglese a Olandese: The Witcher
Detailed field: Poesia e Prosa | |
Testo originale - Inglese
Later, people said that the man came from the north, through the Ropers’ Gate . He came on foot, leading a heavily laden horse by the bridle. It was late in the day; the stalls of the ropers and saddlers were already closed, and the street was empty. Although it was hot, the man had a black coat thrown over his shoulders. He drew attention.
The stranger wasn’t old, yet his hair was almost completely white. Under his coat he wore a worn leather jerkin with ties at the neck and shoulders. When he removed his coat, everyone saw the sword belted behind his back. There was nothing remarkable in that; in Vizima almost everyone went armed; but no one carried his sword behind him like a bow or quiver.
[...] the stranger didn’t sit at a table among the few who were there; he stood at the bar watching the tavern keeper. He took a pull from the mug.
"Pay and get out!" shouted Pockmarked .
Only now did the stranger turn to look at him.
"I’ll finish my beer."
"We’ll help you," hissed the tall ruffian He slapped the mug from the Rivian ’s hand and while grabbing him by the shoulder, he caught the belt that went across the Rivian’s chest. One of the men behind raised a fist to deal a blow. The stranger twisted in place, knocking Pockmarked off balance. The sword hissed from its scabbard and gleamed briefly in the light of the torches. There was a struggle, a scream. One of the customers bolted for the door. A chair overturned with a crash; crockery hit the floor, contents splashing. The tavern keeper, his lips atremble, saw the hideously sliced face of Pockmarked, who, clutching the edge of the counter, sank and disappeared from view, like a man drowning. The other two lay on the floor. One didn’t move; one writhed and twitched in a quickly spreading pool of dark blood. In the air hung the thin, hysterical ear-piercing shriek of a woman. | Traduzione - Olandese
Later zeiden de mensen dat de man uit het noorden was gekomen, via de Touwslagerspoort. Hij kwam te voet en leidde een zwaar beladen paard aan het hoofdstel. Het was laat die dag; de kraampjes van de touwslagers en zadelmakers waren al dicht en de straat was leeg. Hoewel het heet was, had de man een zwarte jas over zijn schouders gegooid. Hij trok de aandacht.
De vreemdeling was niet oud, maar toch was zijn haar bijna volledig wit. Onder zijn jas droeg hij een versleten leren buis met touwtjes aan de nek en schouders. Toen hij zijn jas weghaalde, zag iedereen het zwaard dat hij achter zijn rug had omgegord. Daar was op zich niets vreemds aan; in Vizima was bijna iedereen gewapend. Maar niemand droeg zijn zwaard achter zich, zoals een boog of pijlkoker.
[...] De vreemdeling schoof niet aan bij de weinige mensen die aan tafel zaten. Hij stond bij de bar, sloeg de herbergier gade en nam een slok uit zijn pul.
"Betalen en wegwezen!", schreeuwde Pokdalig.
Pas nu draaide de vreemdeling zich naar hem toe.
"Ik drink m'n bier op."
"We zullen je helpen", siste de lange bruut. Hij sloeg de pul uit de hand van de Riviaan. Terwijl hij hem bij de schouder pakte, greep hij de riem die over de borstkas van de Riviaan liep. Eén van de mannen achterin verhief zijn vuist om een klap uit te delen. De vreemdeling draaide zich om en sloeg Pokdalig uit zijn evenwicht. Het zwaard siste uit de schede en schitterde kort in het licht van de toortsen. Er volgde een worsteling, een schreeuw. Eén van de klanten stormde naar de deur. Een stoel sloeg om met een dreun. Er viel aardewerk op de vloer en de inhoud spetterde in het rond. De herbergier keek met trillende lippen naar het gezicht van Pokdalig, dat op afgrijselijke wijze was doorkliefd. Pokdalig greep de rand van de bar vast, zoog ineen en verdween uit het zicht, als een man die verdronk. De andere twee mannen lagen op de vloer. Eén bewoog niet; de ander kronkelde en stuiptrekte in een poel van donker bloed, die snel uitdijde. In de lucht klonk de dunne, hysterische en schelle schreeuw van een vrouw. |
| Da Inglese a Francese: Minerva: Metastasis - Website sample | |
Testo originale - Inglese
I used to answer questions - questions which nobody had asked, usually. It's often said that the most important process in science is in asking the right questions. Still, I also came up with answers - answers which weren't exactly welcome. Stolen, plagiarised and cited throughout a tiny circle of friends, yes, but the warnings heeded? You must be bloody joking. There I was, a proper little Cassandra crying out for attention with simulations which PROVED the imminent downfall of all we held dear, and it all became an interesting little trinket, a toy which could be investigated some irrelevant afternoon... | Traduzione - Francese
Autrefois, je répondais aux questions que d'habitude personne n'avait même pas pensées à poser. On dit souvent que l'élément le plus important dans la démarche scientifique, c'est de poser les bonnes questions. Il reste que j'ai aussi donné des réponses, des réponses que personne n'était vraiment prêt à accepter. J'avais bien un groupe d'amis qui m'ont citée, plagiée, qui m'ont volé mes découvertes. Mais ai-je écouté les avertissements ? Quelle blague ! J'étais là, une gentille petite Cassandre qui s'époumonait en vain pour à attirer l'attention sur les simulations qui PROUVAIENT la chute, la fin de tout ce qui nous était cher. Pour eux, ce n'était qu'un gadget, un joujou que l'on pouvait regarder si on avait des loisirs... |
