Who cast that first fateful tomato that started the La Tomatina revolution? The reality is no one knows. Maybe it was an anti-Franco rebellion, or a carnival that got out of hand. According to the most popular version of the story, during the 1945 festival of Los Gigantes (a giant paper mâché puppet parade), locals were looking to stage a brawl to get some attention. They happened upon a vegetable cart nearby and started hurling ripe tomatoes. Innocent onlookers got involved until the scene escalated into a massive melee of flying fruit. The instigators had to repay the tomato vendors, but that didn't stop the recurrence of more tomato fights—and the birth of a new tradition.
Fearful of an unruly escalation, authorities enacted, relaxed, and then reinstated a series of bans in the 1950s. In 1951, locals who defied the law were imprisoned until public outcry called for their release. The most famous effrontery to the tomato bans happened in 1957 when proponents held a mock tomato funeral complete with a coffin and procession. After 1957, the local government decided to roll with the punches, set a few rules in place, and embraced the wacky tradition.
Though the tomatoes take center stage, a week of festivities lead up to the final showdown. It's a celebration of Buñol's patron saints, the Virgin Mary and St. Louis Bertrand, with street parades, music, and fireworks in joyous Spanish fashion. To build up your strength for the impending brawl, an epic paella is served on the eve of the battle, showcasing an iconic Valencian dish of rice, seafood, saffron, and olive oil.
Today, this unfettered festival has some measure of order. Organizers have gone so far as to cultivate a special variety of unpalatable tomatoes just for the annual event. Festivities kick off around 10 a.m. when participants race to grab a ham fixed atop a greasy pole. Onlookers hose the scramblers with water while singing and dancing in the streets. When the church bell strikes noon, trucks packed with tomatoes roll into town, while chants of "To-ma-te, to-ma-te!" reach a crescendo.
Then, with the firing of a water cannon, the main event begins. That's the green light for crushing and launching tomatoes in all-out attacks against fellow participants. Long distance tomato lobbers, point-blank assassins, and medium range hook shots. Whatever your technique, by the time it's over, you will look (and feel) quite different. Nearly an hour later, tomato-soaked bombers are left to play in a sea of squishy street salsa with little left resembling a tomato to be found. A second cannon shot signals the end of the battle. | Domates Festivali devrimini başlatan o ilk kadir domatesi kim attı? Gerçeği kimse bilmiyor. Belki de Franco karşıtı bir isyandı veya kontrolden çıkan bir karnaval. Hikayenin en popüler versiyonuna göre 1945 yılında Los Gigantes festivali (kağıt hamurundan yapılmış dev kuklaların olduğu geçit töreni) sırasında, yerel halk ilgi çekebilmek için bir sokak kavgası tertiplerler. O sırada bir sebze arabasının yakınındadırlar ve olgun domatesleri birbirlerine fırlatmaya başlarlar. Masum izleyicilerin de olaya karıştırılmasıyla kavga geniş çaplı bir meyve savaşına dönüşür. Azmettiriciler domates satıcılarının zararını karşılamak zorunda kalır ancak bu domates savaşının daha fazla tekrarlamasını engellemez- ve yeni bir gelenek doğar. Kontrolden çıkabilecek bir gerginlikten endişelenen yetkililer ilk başlarda etkinliği serbest bıraktılar, yasallaştırdılar ve ardından 1950’lerde bir dizi yasakla engellemeye çalıştılar. 1951 yılında yasaya karşı çıkanların tutuklulukları halkın serbest bırakılmaları için yaptığı protestolara kadar sürdü. Domates yasaklarına karşı en meşhur hiciv 1957 yılında gerçekleştirilen, katılımcıların tabut taşıdığı ve tören alayı içeren uydurma bir domates cenazesidir. 1957 yılının ardından yerel yönetim durumu kabullendi ve birkaç kural koyarak çılgın geleneği kucakladı. Her ne kadar domatesler etkinliğin merkezinde olsa da bir hafta süren şenlikler büyük finale zemin hazırlar. Geçit törenleri, müzik ve İspanyol tarzı eğlenceli havai fişek gösterileri ile birlikte Bunol’un koruyucu azizleri Bakire Mary ve San Lui Bertran kutlamaları yapılır. Yaklaşan kargaşaya güç kazanabilmeniz için, savaşın arifesinde tezgahlarda pirinç, deniz ürünleri, safran ve zeytin yağından yapılan simgeleşmiş bir Valencia yemeği olan muhteşem bir paella sunulur. Günümüzde engellenmeyen bu festivalin bir dizi kuralı vardır. Organizatörler işi, yalnızca bu geleneksel etkinlik için yenmeyen bir domates türü yetiştirmeye kadar götürmüşlerdir. Eğlenceler sabah 10 sularında katılımcıların yağlı direğin tepesine yerleştirilen jambonu almak için yarışmasıyla başlar. İzleyiciler sokaklarda dans edip şarkılar söylerken yağlı direkle mücadele edenlere hortumla su tutarlar. Öğlen kilise çanları çaldığında, şiddeti gittikçe artan bir şekilde “To-ma-te, to-ma-te ” tezahüratları arasında domateslerle dolu kamyonlar kasabaya girer. Ardından su topunun atışıyla asıl etkinlik başlar. Bu, domateslerin ezilmesi ve katılımcıların birbirlerine var güçleri ile fırlatmaları için yeşil ışık anlamına gelir. Uzun mesafeden alçak domates atıcıları, nokta atışı yapan suikastçılar ve orta mesafeli kanca atışları.Tekniğin ne olursa olsun, vakit dolduğunda oldukça farklı görüneceksin (ve hissedeceksin). Yaklaşık bir saat sonra domates suyuyla sırılsıklam olan katılımcılar, neredeyse domatese benzer en ufak bir parçanın kalmadığı yumuşak sokak salsasından oluşan denizde oynarlar. Su topunun ikinci atışı savaşın bittiğini bildirir |