ΕΞΙΣΩΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΚΡΑΤΙΑ
Πέρα από τη συνεισφορά του στην ηθική φιλοσοφία, ο Πάρφιτ αναβίωσε μια συζήτηση για τη φύση της ισότητας στη σύγχρονη πολιτική φιλοσοφία. Πολλοί σύγχρονοι πολιτικοί φιλόσοφοι πιστεύουν ότι η ισότητα ανάμεσα στους ανθρώπους έχει αυταξία. Κάποιοι από αυτούς εννοούν την «ισότητα» ως ιδιότητα της σχέσης ανάμεσα στους ανθρώπους: εγώ κι εσύ είμαστε ίσοι μόνο αν δεν υπάρχουν ιεραρχίες ανάμεσά μας, αν δεν υπάρχουν σχέσεις κυριαρχίας και εκμετάλλευσης κ.ο.κ. Ωστόσο κάποιοι φιλόσοφοι εννοούν την ισότητα ως ιδιότητα της διανομής πόρων: εγώ κι εσύ είμαστε ίσοι μόνο αν έχουμε ίση ποσότητα πόρων, ή ίσες ευκαιρίες να αποκτήσουμε αυτούς τους πόρους. Ο Πάρφιτ αντικρούει αυτή τη θέση περί διανομής.
Έστω ότι έχω 10 κι έχεις 10. Δεν υπάρχει επιλήψιμη ιεραρχία ανάμεσά μας, ούτε σχέση κυριαρχίας ή εκμετάλλευσης. Ένας κεραυνός καταστρέφει 5 από τα δικά μου 10. Τώρα εγώ έχω 5 κι εσύ έχεις 10. Συνεχίζει να ισχύει ότι δεν υπάρχει επιλήψιμη ιεραρχία ανάμεσά μας. Θα ήταν, από κάποια άποψη, καλύτερο αν είχες κι εσύ 5; Θα ήταν, δηλαδή, από κάποια άποψη καλύτερο αν η διανομή διαμορφωνόταν, από (5,10), σε (5,5); Ο Πάρφιτ ισχυρίζεται πως όχι, δεν είναι καλύτερο, από καμία άποψη, να γίνει αυτή η ισοπέδωση προς τα κάτω [levelling down]. Αλλά τότε η αντίληψη ότι αυτό που πρέπει να μας απασχολεί είναι η διανεμητική ισότητα ως τέτοια είναι λάθος. Χρειαζόμαστε μια διαφορετική εξήγηση της αξίας της διανεμητικής ισότητας. Την εξήγηση αυτή, σύμφωνα με τον Πάρφιτ, την παρέχει η προτεραιοκρατία [prioritarianism].
The Books’ Journal #74, σελ. 34



Εναλλακτική αλλά όχι μονολεκτική απόδοση:
Για τον Richard Arneson, η βασική ιδέα πίσω από τη γενικότερη θεωρία των προτεραιοτήτων (Prioritarianism) είναι ότι «οφείλει κανείς ως ζήτημα δικαιοσύνης να βοηθήσει τους άτυχους», και συνεχίζει ότι,«όσο πιο άσχημα είναι κάποιος, τόσο πιο επείγουσα είναι η ηθική επιταγή για βοήθεια».