przynależeć do (terytorium/danego państwa)
--

14 Sekcja 8 ust. 1 i 2 omawianej ustawy wprowadzała mechanizm odwrotnego obciążenia podatkiem VAT z tytułu usług świadczonych spoza Zjednoczonego Królestwa i stanowiła:

„1) Z zastrzeżeniem przepisów ust. 3, w przypadku gdy odpowiednie usługi są:

a) świadczone przez osobę, która przynależy do terytorium innego państwa niż Zjednoczone Królestwo, i

b) otrzymywane przez osobę (»odbiorcę«), która przynależy do terytorium Zjednoczonego Królestwa, dla celów prowadzenia przez nią jakiegokolwiek działalności gospodarczej,

wszelkie wynikające z tego konsekwencje przewidziane w niniejszej ustawie (a w szczególności w zakresie obciążenia usługi podatkiem VAT i powstaniem uprawnienia podatnika do odliczenia podatku naliczonego) będą takie same, jak gdyby odbiorca sam świadczył usługi na terytorium Zjednoczonego Królestwa w toku prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej lub za jej pomocą, a usługa ta stanowiła usługę podlegającą opodatkowaniu.

2) W rozumieniu niniejszej sekcji »odpowiednimi usługami« są usługi, których opis znajduje się w załączniku 5, niebędące usługami, których opis znajduje się w załączniku 9.

3) Dostawy towaru uznawane za dokonane przez odbiorcę na podstawie ust. 1 nie są uwzględniane jako dostawy dokonane przez niego do celów określenia jego prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie sekcji 26 ust. 1”.

15 Sekcja 9 ustawy z 1994 r. o podatku VAT zawierała następującą definicję pojęcia „miejsca przynależności” (place of belonging) odbiorcy usług:

„1) Przepisy ust. 2 stosuje się w celu ustalenia w odniesieniu do każdego świadczenia usług, czy usługodawca przynależy do danego państwa, a przepisy ust. 3 i 4 stosuje się (z zastrzeżeniem przepisów na podstawie sekcji 8 ust. 6) w celu ustalenia w odniesieniu do każdego świadczenia usług, czy odbiorca przynależy do danego państwa.

2) Usługodawcę uważa się za przynależącego do terytorium danego państwa, jeżeli:

a) posiada on tam siedzibę swojej działalności gospodarczej lub inny stały zakład oraz nie ma takiej siedziby lub zakładu w innym państwie; lub

b) jeżeli nie posiada on takiej siedziby lub zakładu (w tym państwie ani gdzie indziej), lecz ma on w tym państwie zwykłe miejsce zamieszkania; lub

c) jeżeli posiada on taką siedzibę lub zakład jednocześnie w tym państwie oraz w innym państwie, a jego siedziba lub zakład, które najbardziej bezpośrednio związane jest ze świadczeniem usług, jest położone w tymże państwie.

3) Jeżeli świadczenie usług dokonywane jest dla jednostki i przez nią otrzymywane w innym celu niż na potrzeby prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, należy uznawać, że przynależy ona do tego państwa, w którym znajduje się jej zwykłe miejsce zamieszkania.

4) Jeżeli ust. 3 nie ma zastosowania, należy uznać, że osoba otrzymująca świadczenie przynależy do danego państwa, jeżeli:

a) albo spełniona jest jedna z przesłanek określonych w ust. 2 lit. a) i b),

b) albo ma ona siedziby lub zakłady takie, o jakich mowa w ust. 2, jednocześnie w tym państwie i w innym państwie, a jej siedziba lub zakład, które najbardziej bezpośrednio związane jest z korzystaniem z usług, jest położone w tymże państwie.

5) w rozumieniu niniejszej sekcji (lecz nie do innych celów):

a) osobę prowadzącą działalność gospodarczą za pośrednictwem oddziału lub agencji w danym państwie należy uznać za posiadającą siedzibę w tym państwie oraz

b) »zwykłe miejsce zamieszkania« w odniesieniu do osoby prawnej oznacza miejsce, w którym została ona zgodnie z prawem utworzona”.
https://curia.europa.eu/juris/document/document_print.jsf;js...

--------------------------------------------------
Note added at 6 hrs (2021-10-08 17:00:11 GMT)
--------------------------------------------------

https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN-PL/TXT/?from=pl&u...