Nie wiem, jakie są wymagania patentowe w tym zakresie, mogę się odnieść od strony chemicznej. Ciężko byłoby raczej znaleźć źródło, które potwierdzałoby ten rodzaj nazewnictwa z uwagi na to, że publikowanie w języku polskim jest mniej powszechne niż w języku angielskim. Sugerowałbym się przy tym ogólnymi regułami:
1. Nazwa wynika z tego, że ten bezwodnik jest mieszany (asymetryczny), tj. pierwsza część zakończona „carboxylic” dotyczy jednego kwasu, człon „ethyl carbonic” — drugiego; w polskojęzycznej nomenklaturze chemicznej (w przeciwieństwie do angielskiej) człony dotyczące poszczególnych kwasów w nazwie bezwodnika kwasowego łączy się dywizem (reguła P-65.7.2 zaleceń).
2. Mimo istnienia polskich nazw, obecne zalecenia wskazują na terminy „anhydryd” zamiast „bezwodnik” i „-karbonowy” zamiast „-węglowy”. Wybór „bezwodnika” w propozycji jest raczej moją preferencją wynikającą z dużego ugruntowania w nazewnictwie terminu „bezwodnik”.
3. W nazewnictwie stosowanie nawiasów jest ściśle regulowane, niedopuszczalne jest użycie dwóch nawiasów tego samego rodzaju obok siebie; deskryptor H zapisany powinien być kursywą.

Pełna nazwa mogłaby w mojej opinii brzmieć: bezwodnik 3-karbamoilo-1-(2-{[2-(3-chloro-2-fluorobenzyloamino)-2-oksoetylo](cyklopropylo)amino}-2-oksoetylo)-1H-indazolo-5-karboksylowo-(etylokarbonowy).

Czemu nie „etylomrówkowego”? Struktura wynikająca z takiej nazwy byłaby moim zdaniem bardziej niejednoznaczna. Poza tym, używanie terminu „mrówkowy” poza samym kwasem i nielicznymi wyjątkami jest raczej niezalecane (wraz z niezaleceniem nazwy „chloromrówczan” na rzecz „karbonochlorydan”). O ile użycie „chloromrówczanu etylu” nie powinno budzić wątpliwości (mimo niezalecania takiej nazwy), to użycie końcówki „mrówczan” w rozbudowanej nazwie systematycznej już te wątpliwości budzić może.